Hulp voor Domini Sherpa

Inleiding

Tijdens de verdere trekking liet me dat niet meer los.In de doelstelling van de stichting staat niets over medische hulp, daar hebben we geen verstand van – we helpen de mensen om hun kinderen een betere scholing te geven. Maar dan moet je wel eerst de mogelikheid hebben om naar school te gaan.
Toen we in Sangutar afscheid namen van de dragers heb ik de vader gevraagd of hij zijn dochter, op onze kosten, voor onderzoek naar Kathmandu wilde brengen. Afhankelijk van dat resultaat zouden we dan over het hoe en wat van een eventuele behandeling kunnen beslissen. Hij nam dat voorstel graag aan en ik gaf hem een voorschot voor de reiskosten.
Bij terugkeer in Kathmandu zal ik voorbereidend werk doen.
Zoals gepland ga ik vervolgens naar Chitwan en bij terugkomst verwacht ik Domini dan in Kathmandu.

In Kathmandu

In Kathmandu moet er natuurlijk eerst een ziekenhuis gekozen gaan worden. Het toeval wil dat er dicht bij het huis waar Kame Sherpa in Kathmandu woont een orthopedisch ziekenhuis ligt. Hij had er geen persoonlijke ervaring mee, maar volgens hem stond dat ziekenhuis heel goed aangeschreven bij de plaatselijke bevolking. Verder kon hij Domini, in Kathmandu, zolang als nodig zou zijn, onderdak bieden. Hij leeft er met zijn gezin in twee kamers. Ook in mijn hotel bevestigt men dat het een goed ziekenhuis is. Daarom besluit ik daar eens te gaan kijken. Ik kan natuurlijk niet de kwaliteit van het ziekenhuis beoordelen maar ik kan wel zien zien of het schoon is en of het geheel een ordelijke indruk maakt.
_________________________
20091125-121334_C5D15_Plaquette

Wat verder doorlopend zie ik een plaquette, waarop staat dat die vleugel gebouwd is van het geld dat door een Nederlandse stichting geschonken werd.
Na niet al te lange tijd kan ik bij een dokter terecht om mijn verhaal te vertellen en na nog een paar patiënten geholpen te hebben brengt hij me naar de financieel directeur. Onderweg zie ik dat de gangen schoon zijn en zonder obstakels. De dokter – sorry ik ben zijn naam vergeten – wijst me ook op de van een Nederlandse schenking gebouwde vleugel en vertelt dat een Nederlandse vrouw, Ocky Pladet, die in de zeventig is, nog elk jaar drie maanden komt helpen. Wilt U meer weten over deze dame dan kunt U onder andere eens kijken ophttp://www.stichtingkinderenvankathmandu.nl.

_________________________
20091125-124648_C5D16_Ward
_________________________
6 december:
Ik had naar Pharping willen gaan, maar er is een staking uitgeroepen. Verkeer, zelfs fietsen, is niet mogelijk.
Ik maak dankbaar gebruik van deze gelegenheid om in de stad te gaan fotograferen zonder last te hebben van auto’s. In Thamel blijkt weer eens dat de wereld maar klein is – ik kom er Simone en Erik tegen, die ik vorig jaar tijdens de Helambutrekking heb leren kennen. Ze hadden deze keer een korte trekking ten noorden van Syabrubensi gemaakt, een Tamang gebied dat pas 3 jaar opengesteld is voor trekkings en waar het toerisme nog niet zijn negatieve sporen heeft achtergelaten. Een aanrader volgens hen.
_________________________
De standaard behandeling in dergelijke gevallen is een medicijnenkuur van 6 maanden, het langzaam rechtbuigen van de knie en die dan zo fixeren. Domini zal haar knie nooit meer kunnen buigen, maar zich goed kunnen redden en niet dood gaan aan tuberculose.
De medicijnen, ter bestrijding van de tuberculose, zullen volledig door de staat betaald worden. Hij geeft ons recepten voor de longfoto en de sputumtest mee.
De sputumtest wordt op een andere lokatie in de stad afgenomen, maar de longfoto kan hier gemaakt worden. Met het recept voor de röntgenfoto gaan we naar een loket om te betalen en met de kwitantie, die we daar krijgen melden we ons op de röntgenafdeling, waar Domini al snel aan de beurt is. Na een kwartiertje komt er een laborant naar buiten met een stapeltje foto’s, die hij in grote enveloppen doet en aan de patiënten uitreikt. Onze foto brachten we direkt naar de dokter. Domini werd tijdens onze verplaatsingen in het ziekenhuis vaak gedragen. Ik had haar al zo vaak mogelijk geholpen en verbaasde me erover dat nog niemand haar een stel krukken had gegeven. Daarom vroeg ik de dokter waar ik die zou kunnen kopen. Als reactie kreeg ik een recept, waarmee ik hier in het ziekenhuis naar de apotheek kon gaan. Daar lukte het niet om de goede maat houten krukken te vinden. Daarom werden het aluminium krukken. De prijs daarvan was 850 roepies. Houten exemplaren zouden 500 roepies gekost hebben. Domini kon er al snel mee overweg en was blij met de extra mobiliteit.
De sputumtest kon niet vandaag al uitgevoerd worden. De test houdt in dat drie ochtenden achter elkaar een potje met wat speeksel ingeleverd wordt. De uitslag zal dus pas bekend zijn wanneer ik alweer thuis ben aangekomen.
_________________________Via e-mail wordt ik verder op de hoogte gehouden.
18 december:
Domini’s ouders zijn nu in Kathmandu en er staat voor zondag een operatie gepland, waarbij een stalen frame in of om haar knie wordt aangebracht. Wat er precies gaat gebeuren is niet helemaal duidelijk.
22 december:
De geplande operatie is vanwege politieke onlusten uitgesteld.
30 december:
De operatie is vandaag of anders vrijdag. Het resultaat van de weefselkweek is binnen. De diagnose tuberculose is bevestigd en de bacterie is bekend.
De doktoren zijn van plan om het goede deel van Domini’s been te sparen en ‘wat staal’ aan te brengen. er zal geen kunstbeen nodig zijn, maar ze zal haar knie niet meer kunnen buigen. Haar verblijf in het ziekenhuis zou wel eens 6 maanden kunnen gaan duren.
_________________________
8 januari:
De operatie is uiteindelijk op 5 januari uitgevoerd. Kame Sherpa heeft onderstaande foto’s van Domini gemaakt. Ze heeft nog veel pijn.
Ik vraag Kame om een cadeautje voor haar te kopen, om te laten blijken dat we aan haar denken.
2009-Domini_Operation-02
_________________________
5 februari:
Er is weer een röntgenfoto gemaakt. De doktoren nemen aan dat Domini over 3 tot 4 maanden volledig hersteld zal zijn.
13 februari:
Het gaat goed met Domini.
De kosten voor januari waren NRs. 43,444,-.
Daarvan zijn 8.000,- roepies voor de verblijfskosten van Domini en haar zus.
23 februari:
Domini had wat nieuwe kleren nodig. Kame heeft haar, voor 700 roepies, een broek en een shirt gekocht.
Het gaat goed met haar.
_________________________
_________________________
20100330-103537_C5D20_Domini
Anita, Jan en ik, Ton, hadden de gelegenheid voor een kort verblijf in Kathmandu.
We zijn natuurlijk gaan kijken hoe het met Domini ging.
Ze is vol goede moed en opgewekt. Haar been wordt langzaam recht.
Ik heb nu geleerd dat de blouse en broek, die Kame vorige maand voor haar gekocht heeft, en die ze op de foto’s draagt, een kurta sulawar heet.
_________________________
4 juni:
Op 2 juni werd Domini weer opgenomen in het ziekenhuis om de volgende dag geopereerd te worden. De stalen pennen, die gebruikt werden om haar knie recht te buigen, werden verwijderd.
Ze is nu in de laatste fase van haar behandeling, de revalidatie. De wonden moeten genezen en ze moet leren lopen zonder krukken.
De kosten voor mei waren NRs 13.305,-.
_________________________
1 augustus:
Op 20 juli is Domini, samen met haar vader, naar huis gegaan. Binnenshuis gebruikt ze de krukken al niet meer. Buitenshuis alleen wanneer er langere stukken gelopen moeten worden of wanneer ze zich op een minder goede weg onzeker voelt.
De kosten voor juni waren NRs 26.250,-.
De kosten voor juli waren NRs 8.050,-.
We zijn blij dat we Domini hebben kunnen helpen.
We sluiten hiermee dit project.