Bezoek aan Nepal, in 2009
Maandag, 19-10-2009.
Naar het vliegveld van Frankfurt.
Har en Mariets reizen mee tot in Keulen. We vertrekken om 11:40 uur met de auto naar Aken Hbf. We missen blijkbaar de laatste afslag naar de parkeergarage, waardoor we een grote omweg moeten rijden. We zijn echter toch nog ruimschoots op tijd op het station.
Daar blijkt het ophalen van mijn Rail & Fly kaartje niet te lukken. Twee behulpzame medewerkers van DB lukt het ook niet. Ik kan niet lang blijven experimenteren en ook niet bellen naar het reisbureau, want daar zijn ze ook weer afhankelijk van computers. Ik koop daarom een kaartje, kosten 74,- Euro. Ik zal die natuurlijk proberen terug te krijgen. Aan Mariets geef ik de gegevens die ik heb over dat ticket. Zij zal contact opnemen met het reisbureau en vragen hoe het zit met het kaartje voor de terugreis vanaf Frankfurt op 10 december. Ze zal me het resultaat per e-mail toesturen.
In Frankfurt heeft het zoeken naar de shuttle bus naar het hotel geen resultaat. Dan maar naar het hotel bellen. Ze blijken helemaal geen shuttle van het vliegveld naar het hotel te hebben, alleen maar omgekeerd. Men geeft wel op dat ik met bus 751 kan reizen.
Ik vloek inwendig – daarom kreeg ik natuurlijk geen antwoord op de vragen, die ik per e-mail aan het hotel stelde.
Daar blijkt het ophalen van mijn Rail & Fly kaartje niet te lukken. Twee behulpzame medewerkers van DB lukt het ook niet. Ik kan niet lang blijven experimenteren en ook niet bellen naar het reisbureau, want daar zijn ze ook weer afhankelijk van computers. Ik koop daarom een kaartje, kosten 74,- Euro. Ik zal die natuurlijk proberen terug te krijgen. Aan Mariets geef ik de gegevens die ik heb over dat ticket. Zij zal contact opnemen met het reisbureau en vragen hoe het zit met het kaartje voor de terugreis vanaf Frankfurt op 10 december. Ze zal me het resultaat per e-mail toesturen.
In Frankfurt heeft het zoeken naar de shuttle bus naar het hotel geen resultaat. Dan maar naar het hotel bellen. Ze blijken helemaal geen shuttle van het vliegveld naar het hotel te hebben, alleen maar omgekeerd. Men geeft wel op dat ik met bus 751 kan reizen.
Ik vloek inwendig – daarom kreeg ik natuurlijk geen antwoord op de vragen, die ik per e-mail aan het hotel stelde.
Na lang zoeken vind ik het vertrekpunt van die bus, maar terwijl ik sta te wachten realiseer ik me dat ik absoluut niet weet hoever ik in Walldorf zal moeten lopen naar het hotel. Daarom besluit ik toch maar een taxi te nemen. Op weg naar mijn hotel komen we al snel langs het hotel, waar ik vorig jaar met Anita was (InterCityHotel Frankfurt Airport).
Achteraf gezien had ik beter dat hotel kunnen kiezen. Mijn extra kosten zijn nu 21,- Euro. In het hotel, in Walldorf, aangekomen mompelt men ter verontschuldiging wat over spam, waardoor ze mijn e-mail niet gezien hebben. De aangeboden shuttle naar het vliegveld is ook al oplichterij. Die service is er voor een meerprijs en die meerprijs blijkt 20,- Euro te zijn. Dat zijn ook de kosten voor een normale taxi. Ik heb die shuttle dan maar voor 8 uur morgenvroeg besteld. Men belooft mij een korting. Ik vang iets op van een prijs van 19 Euro. Men belooft mij echter een gereduceerd tarief - 19 Euro. Ik bestel een taxi voor om 08:00 uur en ik zeg dat ik me opgelicht voel.
De kamer is netjes. Het blijkt geen eenpersoonskamer te zijn, zoals in mijn reservering staat, want er staat een tweepersoons bed. Ik besluit vroeg naar bed te gaan en ben benieuwd hoe het morgen allemaal gaat verlopen.
Achteraf gezien had ik beter dat hotel kunnen kiezen. Mijn extra kosten zijn nu 21,- Euro. In het hotel, in Walldorf, aangekomen mompelt men ter verontschuldiging wat over spam, waardoor ze mijn e-mail niet gezien hebben. De aangeboden shuttle naar het vliegveld is ook al oplichterij. Die service is er voor een meerprijs en die meerprijs blijkt 20,- Euro te zijn. Dat zijn ook de kosten voor een normale taxi. Ik heb die shuttle dan maar voor 8 uur morgenvroeg besteld. Men belooft mij een korting. Ik vang iets op van een prijs van 19 Euro. Men belooft mij echter een gereduceerd tarief - 19 Euro. Ik bestel een taxi voor om 08:00 uur en ik zeg dat ik me opgelicht voel.
De kamer is netjes. Het blijkt geen eenpersoonskamer te zijn, zoals in mijn reservering staat, want er staat een tweepersoons bed. Ik besluit vroeg naar bed te gaan en ben benieuwd hoe het morgen allemaal gaat verlopen.
Dinsdag, 20-10-2009.
Naar Bahrein.
In het hotel hoefde ik niet te betalen voor de taxi. Mijn klacht heeft blijkbaar geholpen.
Ik heb een rustige vlucht. De hele tijd geluisterd naar het audioboek "Harry Potter en de steen der wijzen", waarvan ik het origineel aan Doma ga geven. De kleine mp3-bestanden liggen niet helemaal in de juiste volgorde, dus af en toe moet er wat gepuzzeld worden.
In Bahrein, in het 'Gulf Gate Hotel', de tijd van 19:30 tot 04:00 uur doorgebracht. Ik deelde de kamer met een Duitse vrouw, die met kennissen, een echtpaar, reist.
In Bahrein, in het 'Gulf Gate Hotel', de tijd van 19:30 tot 04:00 uur doorgebracht. Ik deelde de kamer met een Duitse vrouw, die met kennissen, een echtpaar, reist.
Ze gaan een week naar Kathmandu en doen daarnaast een korte Annapurna trekking.
Na het diner, waarbij de man van het Duitse echtpaar trakteerde op een biertje, omdat zijn vrouw die dag 60 was geworden, en nog een kort uitstapje over het parkeerterrein van het hotel, om de lokale benzinegeur op te snuiven, al snel naar bed gegaan.
Ik heb onverwacht goed geslapen. Werd alleen om ongeveer 2 uur even wakker om slaapdronken het toilet op te zoeken.
Na het diner, waarbij de man van het Duitse echtpaar trakteerde op een biertje, omdat zijn vrouw die dag 60 was geworden, en nog een kort uitstapje over het parkeerterrein van het hotel, om de lokale benzinegeur op te snuiven, al snel naar bed gegaan.
Ik heb onverwacht goed geslapen. Werd alleen om ongeveer 2 uur even wakker om slaapdronken het toilet op te zoeken.
Woensdag, 21-10-2009.
Naar Kathmandu.
Ik wordt om kwart voor vier gewekt via de telefoon. We stonden om 04:00 uur aan de balie in de hal van het hotel om de kamersleutel in te leveren en het paspoort weer terug te krijgen.
Bij de veiligheidscontrole op het vliegveld blijkt, tot mijn verrassing, de Leatherman multitool in mijn fotorugzak te zitten. Dus thuis, in een vlaag van verstandsverbijstering, op de verkeerde plaats opgeborgen. Dat komt dan door het constant controleren van het gewicht van de twee bagagestukken. en dat terwijl de ruimbagage best die 300 gram zwaarder had mogen zijn (was 20,4 kg.). Die multitool ben ik dan nu kwijt. Stom, Stom.
We vertrekken om 06:00 uur en vliegen via een tussenstop in Damman. Dat is dan de reden waarom we pas om drie uur in Kathmandu zijn. Rechtstreeks is het een vlucht van 4 uur.
Damman is een zandwoestijn. We hoeven het vliegtuig niet te verlaten. Ik ben de hele tijd bezig met het luisteren naar en het lezen van het Harry Potter boek. Dit is het eerste Harry Potter boek dat ik lees. Ik vind het erg goed geschreven. Niet vreemd dat de serie zo'n succes is geworden en niet alleen bij kinderen. Wanneer ik het boek uit heb is er nog maar een uur of twee te vliegen. Die tijd luister ik naar mijn muziek.
Nog wat over het Harry Potter boek, maar nu over het audiogedeelte. Ik snap niet hoe het mogelijk is dat de bestandjes zo slecht op volgorde in de speler zitten. Binnen een aantal groepen goed gesorteerd, maar de groepen liggen niet op volgorde. Op de PC stonden ze allemaal perfect op volgorde en ik heb ze in de speler gewoon in mappen gekopieerd en niet in de speciale muziekmap.
Ik zit aan de linkerkant van het vliegtuig en kan lange tijd uitkijken op de Himalaya. Er is een strook stapelwolken voor de hoge bergen maar die bergen zelf zijn vrij van wolken.
In Kathmandu is de lucht ook niet helder en ik hoef de fleece echt niet aan te trekken voor de warmte. De temperatuur is lekker.
Bij de veiligheidscontrole op het vliegveld blijkt, tot mijn verrassing, de Leatherman multitool in mijn fotorugzak te zitten. Dus thuis, in een vlaag van verstandsverbijstering, op de verkeerde plaats opgeborgen. Dat komt dan door het constant controleren van het gewicht van de twee bagagestukken. en dat terwijl de ruimbagage best die 300 gram zwaarder had mogen zijn (was 20,4 kg.). Die multitool ben ik dan nu kwijt. Stom, Stom.
We vertrekken om 06:00 uur en vliegen via een tussenstop in Damman. Dat is dan de reden waarom we pas om drie uur in Kathmandu zijn. Rechtstreeks is het een vlucht van 4 uur.
Damman is een zandwoestijn. We hoeven het vliegtuig niet te verlaten. Ik ben de hele tijd bezig met het luisteren naar en het lezen van het Harry Potter boek. Dit is het eerste Harry Potter boek dat ik lees. Ik vind het erg goed geschreven. Niet vreemd dat de serie zo'n succes is geworden en niet alleen bij kinderen. Wanneer ik het boek uit heb is er nog maar een uur of twee te vliegen. Die tijd luister ik naar mijn muziek.
Nog wat over het Harry Potter boek, maar nu over het audiogedeelte. Ik snap niet hoe het mogelijk is dat de bestandjes zo slecht op volgorde in de speler zitten. Binnen een aantal groepen goed gesorteerd, maar de groepen liggen niet op volgorde. Op de PC stonden ze allemaal perfect op volgorde en ik heb ze in de speler gewoon in mappen gekopieerd en niet in de speciale muziekmap.
Ik zit aan de linkerkant van het vliegtuig en kan lange tijd uitkijken op de Himalaya. Er is een strook stapelwolken voor de hoge bergen maar die bergen zelf zijn vrij van wolken.
In Kathmandu is de lucht ook niet helder en ik hoef de fleece echt niet aan te trekken voor de warmte. De temperatuur is lekker.
Kame haalt me af, samen met Arjun, de chauffeur van Multi Adventure.
De stad zit weer aardig verstopt en na de eerste opstopping volgt Arjun een route, die ik helemaal niet kan thuisbrengen. Kame gaat nog mee om de eerste inkopen te doen - een paar gymschoenen, die lekker zitten (Rs. 1450), en een dikke zelf-opblaasbare slaapmat voor Rs. 4000.
In het Tibet Guest House kreeg ik kamer 601. Die ligt bij het dakterras. Een mooi gelegen kamer, maar er naartoe gaan wanneer er geen elektriciteit is moet je dan zien als een goede training.
Kame belooft er morgenvroeg om ongeveer 9 uur weer te zijn. Op het programma voor die dag staan verdere inkopen doen, een bezoek aan Multi Adventure om het hotel en kantoor te bekijken en de trektocht te regelen en om vervolgens af te sluiten met een bezoek aan Kame's huis.
Wanneer Kame vertrokken is doe ik de nieuwe gympen aan en ga kijken of ik de Nepalese versie van 'Harry Potter en de Steen der Wijzen' kan kopen. In de Walden Bookshop verkoopt men geen boeken in het Nepalees. In de winkel naast het restaurant Third Eye echter wel, maar het boek is niet in voorraad. Ik bestel het en ik kan het morgen in de namiddag gaan afhalen.
Op de terugweg naar Tibet Guest House koop ik voor Rs. 1400 nog een mooi smal rugzakje. Het heeft wel wat veel ritsen, maar de fototas past er goed in en er zijn voldoende banden aan de zijkanten om er een statief en een drinkfles te kunnen bevestigen.
Ik besluit vandaag nog niet te gaan e-mailen. Dat kan morgen ook nog wel. Ik moet dan ook kaarten en postzegels kopen. Dat kan dan in de boekwinkel, wanneer ik het bestelde boek ga ophalen.
Ik ga eten en een fles bier drinken.
Tegen 20:30 uur ga ik naar mijn kamer voor, naar ik hoop, een lange nachtrust.
De stad zit weer aardig verstopt en na de eerste opstopping volgt Arjun een route, die ik helemaal niet kan thuisbrengen. Kame gaat nog mee om de eerste inkopen te doen - een paar gymschoenen, die lekker zitten (Rs. 1450), en een dikke zelf-opblaasbare slaapmat voor Rs. 4000.
In het Tibet Guest House kreeg ik kamer 601. Die ligt bij het dakterras. Een mooi gelegen kamer, maar er naartoe gaan wanneer er geen elektriciteit is moet je dan zien als een goede training.
Kame belooft er morgenvroeg om ongeveer 9 uur weer te zijn. Op het programma voor die dag staan verdere inkopen doen, een bezoek aan Multi Adventure om het hotel en kantoor te bekijken en de trektocht te regelen en om vervolgens af te sluiten met een bezoek aan Kame's huis.
Wanneer Kame vertrokken is doe ik de nieuwe gympen aan en ga kijken of ik de Nepalese versie van 'Harry Potter en de Steen der Wijzen' kan kopen. In de Walden Bookshop verkoopt men geen boeken in het Nepalees. In de winkel naast het restaurant Third Eye echter wel, maar het boek is niet in voorraad. Ik bestel het en ik kan het morgen in de namiddag gaan afhalen.
Op de terugweg naar Tibet Guest House koop ik voor Rs. 1400 nog een mooi smal rugzakje. Het heeft wel wat veel ritsen, maar de fototas past er goed in en er zijn voldoende banden aan de zijkanten om er een statief en een drinkfles te kunnen bevestigen.
Ik besluit vandaag nog niet te gaan e-mailen. Dat kan morgen ook nog wel. Ik moet dan ook kaarten en postzegels kopen. Dat kan dan in de boekwinkel, wanneer ik het bestelde boek ga ophalen.
Ik ga eten en een fles bier drinken.
Tegen 20:30 uur ga ik naar mijn kamer voor, naar ik hoop, een lange nachtrust.
Donderdag, 22-10-2009.
Kathmandu.
Kathmandu View Hotel.
Kathmandu View Hotel.
Swayambhunath, de apentempel, gezien vanaf het Kathmandu View Hotel.
Die lange nachtrust is er geweest. Uit voorzorg had ik 5 mg. Nitrazepam genomen en ik werd pas om ongeveer 4 uur wakker voor een plasje. De volgende halte was 07:45 uur toen de wekker afliep.
Ik heb een ouderwetse Nepalese badkamer, dus zonder bad, douchebak of douchegordijn. Tijdens het douchen wordt de hele vloer van de badkamer nat.
Het ontbijt is naar mijn idee goedkoper geworden. Het ontbijtbuffet, met gebakken worstjes, tomaten, vruchtensap, omelet en koffie, kostte Rs. 240.
Kame kwam al terwijl ik nog niet helemaal klaar was met ontbijten. We beginnen met het kopen van een wijdhals drinkfles (Rs. 400), die past in mijn isolatiezakje. hij denkt er juist op tijd aan om te vragen naar een lange fleece onderbroek. In zo'n ding zal ik het 's-avonds niet koud krijgen. Een donsbroek zal niet nodig zijn daar we de Yalung La uit de route gehaald hebben.
We kunnen nu ook bij de bank terecht voor het wisselen van geld. Ik krijg een koers van Rs. 109,82 per Euro. Gisteren was de wisselkoers bij de handelaren 107,32. Vandaag zag ik ook ergens 108,32. Nog altijd 1,5 roepie voordeel door naar de bank te gaan en dat scheelt wanneer je 1000 Euro wisselt.
Daarna naar het kantoor van Multi Adventure. Dat is nu gevestigd in het nieuwe gebouw, samen met het hotel. Het kantoor is vanaf eind maart open (Ngima heeft dat dus nog meegemaakt) en het hotel is pas een maand in bedrijf. Het heet Kathmandu View Hotel. Wanneer men op het dakterras is blijkt dat die naam heel juist gekozen is. Het was voor mij een complete verrassing toen we bij het hotel aankwamen. De laatste keer, dat ik het zag, was alles nog ruwbouw. We gingen er naar toe via een weg die ik nog niet kende. Het ligt werkelijk maar op 5 minuten loopafstand van Thamel. Heel mooi ingericht. Ook het kantoor ziet er mooi en efficiënt uit. De taak van Ngima, voor wat betreft het contact met de klanten, is door Mingmar overgenomen. Indra doet hoofdzakelijk de organisatie van de trekkings. De vrouw van Ngima heeft de leiding over het materiaaldepot.
We regelen alles m.b.t. de trekking. De kosten, die Multi Adventure in rekening brengt zijn: USD 180,- servicekosten, USD 100,- als verzekering voor de trekkingstaf, USD 15,- voor de permit, USD 120,- voor het transport naar Bahrabise en USD 274,- voor het transport van Jiri naar Kathmandu. Die laatste post valt me erg tegen, ik had niet meer dan USD 150,- verwacht. Misschien zou vliegen vanaf Phaplu voordeliger zijn geweest. Ik had gepland om me op de terugweg direct in Pharping te laten afzetten, maar die weg blijkt toch altijd via Kathmandu te lopen, dus kan ik beter eerst in Kathmandu overnachten.
Een verrassing is dat alle resorts binnen het Chitwan National Park gesloten zijn. De pachtperiode is juist afgelopen en er zijn nog geen nieuwe afspraken gemaakt met de regering. Ik besluit om de periode in Green Mansions te verlengen, zeker wanneer Tulsi Magar daar nog werkt. Ik vraag om daarnaar te informeren.
We besluiten om bij Multi Adventure te lunchen. Het 'meisje' dat ons bediende blijkt de moeder te zijn van twee kinderen. Haar man is tijdens een trekking naar het Annapurna BC ziek geworden en overleden. Achteraf blijkt dat de lunch ons als welkom wordt aangeboden.
Daarna gaan we Thamel in. Kame doet inkopen voor de trekking. Ik informeer naar het Nepalese boek en koop postkaarten. We kopen ook nog, voor Rs. 1500, een rugzakje, dat ik aan Furi wil geven. Daarna gaan we via Durbar Square, de toegangsprijs is van 200 naar 300 roepie gegaan, naar New Road, waar ik bij Snapper Photo een statief koop. Hetzelfde als dat wat thuis ligt. Kosten 290,- Euro.
Daarna gaan we ieder onze eigen weg, Kame naar huis en ik al fotograferend naar het hotel. Maar eerst haal ik nog het Nepalese Harry Potter boek op. Het blijkt dat er nu al 3 Harry Potter boeken in het Nepalees vertaald zijn. Ik moet voor het boek de onwaarschijnlijke prijs van Rs. 215,- betalen.
Bij de apotheek koop ik nog een strip met 15 tabletten van 10 mg. Nitrazepam. Daar kan ik weer een hele tijd mee vooruit. Deze avond maak ik deze notities bij het eten van een stel bananen en met de LED-lamp op het hoofd, want de elektriciteit is weer eens uitgeschakeld.
Ik heb een ouderwetse Nepalese badkamer, dus zonder bad, douchebak of douchegordijn. Tijdens het douchen wordt de hele vloer van de badkamer nat.
Het ontbijt is naar mijn idee goedkoper geworden. Het ontbijtbuffet, met gebakken worstjes, tomaten, vruchtensap, omelet en koffie, kostte Rs. 240.
Kame kwam al terwijl ik nog niet helemaal klaar was met ontbijten. We beginnen met het kopen van een wijdhals drinkfles (Rs. 400), die past in mijn isolatiezakje. hij denkt er juist op tijd aan om te vragen naar een lange fleece onderbroek. In zo'n ding zal ik het 's-avonds niet koud krijgen. Een donsbroek zal niet nodig zijn daar we de Yalung La uit de route gehaald hebben.
We kunnen nu ook bij de bank terecht voor het wisselen van geld. Ik krijg een koers van Rs. 109,82 per Euro. Gisteren was de wisselkoers bij de handelaren 107,32. Vandaag zag ik ook ergens 108,32. Nog altijd 1,5 roepie voordeel door naar de bank te gaan en dat scheelt wanneer je 1000 Euro wisselt.
Daarna naar het kantoor van Multi Adventure. Dat is nu gevestigd in het nieuwe gebouw, samen met het hotel. Het kantoor is vanaf eind maart open (Ngima heeft dat dus nog meegemaakt) en het hotel is pas een maand in bedrijf. Het heet Kathmandu View Hotel. Wanneer men op het dakterras is blijkt dat die naam heel juist gekozen is. Het was voor mij een complete verrassing toen we bij het hotel aankwamen. De laatste keer, dat ik het zag, was alles nog ruwbouw. We gingen er naar toe via een weg die ik nog niet kende. Het ligt werkelijk maar op 5 minuten loopafstand van Thamel. Heel mooi ingericht. Ook het kantoor ziet er mooi en efficiënt uit. De taak van Ngima, voor wat betreft het contact met de klanten, is door Mingmar overgenomen. Indra doet hoofdzakelijk de organisatie van de trekkings. De vrouw van Ngima heeft de leiding over het materiaaldepot.
We regelen alles m.b.t. de trekking. De kosten, die Multi Adventure in rekening brengt zijn: USD 180,- servicekosten, USD 100,- als verzekering voor de trekkingstaf, USD 15,- voor de permit, USD 120,- voor het transport naar Bahrabise en USD 274,- voor het transport van Jiri naar Kathmandu. Die laatste post valt me erg tegen, ik had niet meer dan USD 150,- verwacht. Misschien zou vliegen vanaf Phaplu voordeliger zijn geweest. Ik had gepland om me op de terugweg direct in Pharping te laten afzetten, maar die weg blijkt toch altijd via Kathmandu te lopen, dus kan ik beter eerst in Kathmandu overnachten.
Een verrassing is dat alle resorts binnen het Chitwan National Park gesloten zijn. De pachtperiode is juist afgelopen en er zijn nog geen nieuwe afspraken gemaakt met de regering. Ik besluit om de periode in Green Mansions te verlengen, zeker wanneer Tulsi Magar daar nog werkt. Ik vraag om daarnaar te informeren.
We besluiten om bij Multi Adventure te lunchen. Het 'meisje' dat ons bediende blijkt de moeder te zijn van twee kinderen. Haar man is tijdens een trekking naar het Annapurna BC ziek geworden en overleden. Achteraf blijkt dat de lunch ons als welkom wordt aangeboden.
Daarna gaan we Thamel in. Kame doet inkopen voor de trekking. Ik informeer naar het Nepalese boek en koop postkaarten. We kopen ook nog, voor Rs. 1500, een rugzakje, dat ik aan Furi wil geven. Daarna gaan we via Durbar Square, de toegangsprijs is van 200 naar 300 roepie gegaan, naar New Road, waar ik bij Snapper Photo een statief koop. Hetzelfde als dat wat thuis ligt. Kosten 290,- Euro.
Daarna gaan we ieder onze eigen weg, Kame naar huis en ik al fotograferend naar het hotel. Maar eerst haal ik nog het Nepalese Harry Potter boek op. Het blijkt dat er nu al 3 Harry Potter boeken in het Nepalees vertaald zijn. Ik moet voor het boek de onwaarschijnlijke prijs van Rs. 215,- betalen.
Bij de apotheek koop ik nog een strip met 15 tabletten van 10 mg. Nitrazepam. Daar kan ik weer een hele tijd mee vooruit. Deze avond maak ik deze notities bij het eten van een stel bananen en met de LED-lamp op het hoofd, want de elektriciteit is weer eens uitgeschakeld.
Kathmandu, vanaf het dakterras van het Kathmandu View Hotel.
Vrijdag, 23-10-2009.
Kathmandu.
Een winkel in Thamel.
Verkoop van groenten in Thamel.
Verkoop van pepers in Thamel.
Hier moeten we, na de trektocht, nog eens terug komen, wanneer het minder druk is.
Vandaag maar heel weinig gedaan. Kame was er al om 09:00 uur en ik herinner me alleen dat we inkopen hebben gedaan voor de trekking en bij hem thuis geluncht hebben (daal bhaat), terwijl we wachtten tot de kinderen uit school kwamen. Voor de trekking werden 15 Snikkers- en 15 Mars-repen gekocht. Verder bijna 2 kg. kaas en een brood. Op de markt nog sinaasappelen, vroege oogst, en plastic folie. Bij Kame thuis merk ik pas dat ik het verkeerde Harry Potter boek heb gekocht. Ik heb in de winkel blijkbaar niet goed gekeken, want daar vond ik de Engelse titel niet, die er toch degelijk in staat. Ik moet dus gaan proberen het boek om te ruilen. Dat zal echter moeilijk gaan in een boekhandel die ook veel in 2-de hands boeken handelt. Wanneer de kinderen uit school komen geef ik ze hun cadeautjes. De PC van Kame werkt nog steeds en ik heb een gedeelte van mijn externe schijf op zijn HD gezet, o.a. de volledige Milijuli website.
De meeste Nepalezen, die morgen mee gaan, zijn aanwezig en we nemen de trekkingroute door. Karma en Janbu kennen het hele gebied. We hoeven op de heenweg niet via Jiri te gaan. Het is goed mogelijk om rechtstreeks naar Shivalaya te gaan en daar of in een ander dorp in de buurt te overnachten. Men vraagt zich alleen af of het wel zo verstandig is om via Goli Gompa te gaan. De eerste keer dat ik naar Duble ging vond Kame dat ook al te steil. We zullen zien hoe de conditie (en de zin) is op het moment dat we moeten beslissen. Ik heb het nog eens op de kaart nagekeken. Na de oversteek van de Likhu Khola is het ongeveer 1500 m. klimmen naar Goli Gompa. Maar halverwege de klim ligt ook een dorpje en misschien kan daar, indien gewenst, de etappe gedeeld worden. We zien het wel wanneer het zo ver is. Op één dag 1500 m. stijgen is nog wel te doen, maar meer moet het niet worden, want je begint aan die klim na een flinke afdaling naar de rivier.
Ik haal Kame over om voor het licht in de keukentent toch maar een extra, kleine, gasfles mee te nemen. Ik heb niet veel vertrouwen in de zaklampen met batterijen en hoe lang mijn Solar Tuki licht blijft geven is ook maar de vraag. Die wil ik trouwens voor mezelf gebruiken.
Terug in Thamel ga ik eerst naar de boekwinkel om mijn beklag te doen. Daar zit weer iemand anders achter de toonbank en die is helemaal niet onder de indruk van mijn verhaal. Bij inruil van het ene boek wil hij me wel 100 roepie korting geven op de goede titel. Dat vind ik niet interessant en daarom koop ik het andere boek voor de volle prijs. Dan hebben Furi en Doma tenminste wat meer te lezen.
Kame vertelt me dat Furi niet erg te spreken is over het eten dat hij bij KEBS krijgt. Dat is te weinig. Hij wil graag weer thuis komen wonen. De extra kosten zullen niet meer zijn dan 16 roepies per dag, voor de bus. Ik zeg Kame dat, indien we deze regeling doorvoeren, Furi echt niet minder tijd aan zijn huiswerk moet besteden. Zitten blijven op KEBS betekent echt het stopzetten van zijn schoolsponsoring.
Kame vertelt me dat Kusang heeft gevraagd of we niet een van zijn kinderen kunnen sponsoren. Zijn vrouw is in verwachting en hij ziet de kosten al stijgen. Ik zeg Kame dat we daar, ook al zouden we dat willen, niet aan kunnen beginnen. Wij kunnen die verplichting niet aan. Ik leg hem de financiële situatie van Stichting Milijuli uit. Op het eind van dit jaar kan er maximaal iets extra's zijn voor twee solar units en twee kachels.
In de hotelkamer aangekomen zoek ik mijn spullen uit en maak een pakje van de zaken, die niet mee hoeven op de trekking. Dat is maar ongeveer 2 kg. Dat breng ik naar het hotel van Multi Adventure voor opslag tot na de trekking. Ik volg een andere weg naar het hotel en controleer die met de GPS. Ik ga eerst richting oude locatie, maar op de wegsplitsing ga ik nu rechtdoor en even later naar rechts. De terugweg naar Tibet Guest House maakt het rondje compleet. Vanaf het hotel linksaf naar Kaldhara Marg. Vanaf daar is het nog ongeveer 500 m. rechte weg naar Chhetrapati.
Terug in Tibet Guest House moet ik trainen om in mijn kamer bij het dakterras te komen. Er is namelijk 'load shedding'. Er is geen elektriciteit en dus doet de lift het niet. Ik ga vanavond in het restaurant alleen maar een biertje drinken en dit schrijven. Honger heb ik niet.
De meeste Nepalezen, die morgen mee gaan, zijn aanwezig en we nemen de trekkingroute door. Karma en Janbu kennen het hele gebied. We hoeven op de heenweg niet via Jiri te gaan. Het is goed mogelijk om rechtstreeks naar Shivalaya te gaan en daar of in een ander dorp in de buurt te overnachten. Men vraagt zich alleen af of het wel zo verstandig is om via Goli Gompa te gaan. De eerste keer dat ik naar Duble ging vond Kame dat ook al te steil. We zullen zien hoe de conditie (en de zin) is op het moment dat we moeten beslissen. Ik heb het nog eens op de kaart nagekeken. Na de oversteek van de Likhu Khola is het ongeveer 1500 m. klimmen naar Goli Gompa. Maar halverwege de klim ligt ook een dorpje en misschien kan daar, indien gewenst, de etappe gedeeld worden. We zien het wel wanneer het zo ver is. Op één dag 1500 m. stijgen is nog wel te doen, maar meer moet het niet worden, want je begint aan die klim na een flinke afdaling naar de rivier.
Ik haal Kame over om voor het licht in de keukentent toch maar een extra, kleine, gasfles mee te nemen. Ik heb niet veel vertrouwen in de zaklampen met batterijen en hoe lang mijn Solar Tuki licht blijft geven is ook maar de vraag. Die wil ik trouwens voor mezelf gebruiken.
Terug in Thamel ga ik eerst naar de boekwinkel om mijn beklag te doen. Daar zit weer iemand anders achter de toonbank en die is helemaal niet onder de indruk van mijn verhaal. Bij inruil van het ene boek wil hij me wel 100 roepie korting geven op de goede titel. Dat vind ik niet interessant en daarom koop ik het andere boek voor de volle prijs. Dan hebben Furi en Doma tenminste wat meer te lezen.
Kame vertelt me dat Furi niet erg te spreken is over het eten dat hij bij KEBS krijgt. Dat is te weinig. Hij wil graag weer thuis komen wonen. De extra kosten zullen niet meer zijn dan 16 roepies per dag, voor de bus. Ik zeg Kame dat, indien we deze regeling doorvoeren, Furi echt niet minder tijd aan zijn huiswerk moet besteden. Zitten blijven op KEBS betekent echt het stopzetten van zijn schoolsponsoring.
Kame vertelt me dat Kusang heeft gevraagd of we niet een van zijn kinderen kunnen sponsoren. Zijn vrouw is in verwachting en hij ziet de kosten al stijgen. Ik zeg Kame dat we daar, ook al zouden we dat willen, niet aan kunnen beginnen. Wij kunnen die verplichting niet aan. Ik leg hem de financiële situatie van Stichting Milijuli uit. Op het eind van dit jaar kan er maximaal iets extra's zijn voor twee solar units en twee kachels.
In de hotelkamer aangekomen zoek ik mijn spullen uit en maak een pakje van de zaken, die niet mee hoeven op de trekking. Dat is maar ongeveer 2 kg. Dat breng ik naar het hotel van Multi Adventure voor opslag tot na de trekking. Ik volg een andere weg naar het hotel en controleer die met de GPS. Ik ga eerst richting oude locatie, maar op de wegsplitsing ga ik nu rechtdoor en even later naar rechts. De terugweg naar Tibet Guest House maakt het rondje compleet. Vanaf het hotel linksaf naar Kaldhara Marg. Vanaf daar is het nog ongeveer 500 m. rechte weg naar Chhetrapati.
Terug in Tibet Guest House moet ik trainen om in mijn kamer bij het dakterras te komen. Er is namelijk 'load shedding'. Er is geen elektriciteit en dus doet de lift het niet. Ik ga vanavond in het restaurant alleen maar een biertje drinken en dit schrijven. Honger heb ik niet.
Vrijdag, 20-11-2009.
Terug in Kathmandu
In Kathmandu gaan we eerst aan bij het huis van Kame en dan rijden we door naar het Kathmandu View Hotel van Multi Adventure. Ik krijg daar kamer 301, een mooie kamer, met een perfecte badkamer. Alles werkt zoals het moet en zelfs tijdens de loadshedding is er voldoende stroom voor alle lichten in de kamer en voor de lapto
Het enige waar iets op aangemerkt kan worden is het restaurant. De menukeuze is erg beperkt. De kok is een voormalige trekkingkok. Het bed heeft een goede matras en ik lig er op tijd in.
De was ligt buiten op het balkon, dan kunnen eventueel aanwezige beestjes vertrekken zonder mij te storen. Daar kijk ik morgen wel naar.
De was ligt buiten op het balkon, dan kunnen eventueel aanwezige beestjes vertrekken zonder mij te storen. Daar kijk ik morgen wel naar.
Zaterdag, 21-11-2009.
Kathmandu.
Durbar Square - Kala (zwarte) Bhairab.
Vandaag heb ik niet veel kunnen doen aan de afhandeling van de trekking. Het wassen van de kleren en de slaapzak is natuurlijk geregeld, maar ik had ook Kame volledig willen uitbetalen.
Het is namelijk zaterdag en dan is alles, ook het bankkantoor gesloten. Normaal loop je dan naar een ATM en haalt er per transactie voor ongeveer 400 Euro af. Nu blijken ze niet mee te werken en geven maar met mondjesmaat geld, slechts Rs. 10.000,- per transactie. Dat betekent dat de transactiekosten t.o.v. vorig jaar verviervoudigd zijn. Dat gun ik ze niet; ik ga dan morgen wel naar het kantoor om cash te wisselen.
De nieuwe ING-pas, met chip, werkte niet bij de ATM van de Standard Chartered Bank, maar wel bij die van de Nabil Bank.
Het is namelijk zaterdag en dan is alles, ook het bankkantoor gesloten. Normaal loop je dan naar een ATM en haalt er per transactie voor ongeveer 400 Euro af. Nu blijken ze niet mee te werken en geven maar met mondjesmaat geld, slechts Rs. 10.000,- per transactie. Dat betekent dat de transactiekosten t.o.v. vorig jaar verviervoudigd zijn. Dat gun ik ze niet; ik ga dan morgen wel naar het kantoor om cash te wisselen.
De nieuwe ING-pas, met chip, werkte niet bij de ATM van de Standard Chartered Bank, maar wel bij die van de Nabil Bank.
Zondag, 22-11-2009.
Kathmandu.
Nara Devi tempel.
Akash Bhairab tempel. Heel anders dan in de drukte op 23 oktober.
Op tijd opgestaan en tot 11 uur foto's gemaakt in de stad. Meest tussen Asan Chowk en Indra Chowk. Kame is naar het hotel gekomen en we gaan samen naar het bankkantoor, waar de wisselkoers gemiddeld 1 roepie meer is dan bij de kantoortjes in de stad.
Voor de school in Duble kopen we een Casio Electronic Keyboard (CTK-230) en daarna gaan we in Thamel samen een pizza eten. Tijdens de lunch betaal ik hem het resterende geld. Zodoende zijn de eerste 30 dagen nu afgehandeld.
In het hotel hebben we een afspraak met Pradeep Tamang. We gaan samen op het dakterras de Milijuli zaken bespreken. Dat is snel gebeurd en dan wordt overgeschakeld op de mogelijkheden om een pico-waterkrachtcentrale te krijgen in Duble. Ondanks het feit dat de mogelijkheden marginaal zijn wil men de mogelijkheden toch verder onderzoeken. Mijn standpunt is dat er dan allereerst redelijk nauwkeurig gemeten moet worden en de actuele prijzen en de verkrijgbaarheid van materiaal uitgezocht moet worden. Verder moet ook gekeken worden of en hoe de overdag geproduceerde elektriciteit gebruikt kan worden.
Volgens Pradeep kunnen we nagenoeg alle gegevens krijgen op het kantoor van ESAP. Met de afspraak om daar morgenvroeg naartoe te gaan, gaan we uit elkaar.
Mijn was is terug. Hoewel ik de slaapzak voorlopig niet meer nodig heb inspecteer ik die toch. Daarbij beleef ik een verassing - het blijkt dat de rits gedeeltelijk gesmolten is, waardoor de slaapzak onbruikbaar is geworden. Ik dien een klacht in en vraag er een nieuwe rits in te laten zetten.
Voor de school in Duble kopen we een Casio Electronic Keyboard (CTK-230) en daarna gaan we in Thamel samen een pizza eten. Tijdens de lunch betaal ik hem het resterende geld. Zodoende zijn de eerste 30 dagen nu afgehandeld.
In het hotel hebben we een afspraak met Pradeep Tamang. We gaan samen op het dakterras de Milijuli zaken bespreken. Dat is snel gebeurd en dan wordt overgeschakeld op de mogelijkheden om een pico-waterkrachtcentrale te krijgen in Duble. Ondanks het feit dat de mogelijkheden marginaal zijn wil men de mogelijkheden toch verder onderzoeken. Mijn standpunt is dat er dan allereerst redelijk nauwkeurig gemeten moet worden en de actuele prijzen en de verkrijgbaarheid van materiaal uitgezocht moet worden. Verder moet ook gekeken worden of en hoe de overdag geproduceerde elektriciteit gebruikt kan worden.
Volgens Pradeep kunnen we nagenoeg alle gegevens krijgen op het kantoor van ESAP. Met de afspraak om daar morgenvroeg naartoe te gaan, gaan we uit elkaar.
Mijn was is terug. Hoewel ik de slaapzak voorlopig niet meer nodig heb inspecteer ik die toch. Daarbij beleef ik een verassing - het blijkt dat de rits gedeeltelijk gesmolten is, waardoor de slaapzak onbruikbaar is geworden. Ik dien een klacht in en vraag er een nieuwe rits in te laten zetten.
Maandag, 23-11-2009.
Kathmandu.
Kathesimbhu stupa.
Pradeep en Kame nemen me mee naar het kantoor van ESAP, ergens in een wijk van Kathmandu, waar ik nog nooit geweest ben. Ik heb de locatie niet genoteerd.
Voor mij was het eigenlijk een verknoeide morgen. Het gaat alleen maar over de mogelijkheden om subsidies te krijgen, terwijl mij beloofd was dat ze daar alles zouden weten over de beschikbaarheid en prijzen van het materiaal nodig voor een pico-hydroinstallatie.
Voor hen is subsidie misschien toch wel het belangrijkste, want die kan oplopen tot ongeveer 40% van de investering. Zoals te verwachten was werkt ESAP alleen met door hen goedgekeurde contractors, die een onderzoek moeten doen, een rapport opstellen en na goedkeuring de uitvoering ter hand nemen. Pradeep krijgt de lijst met de contactgegevens van de mogelijke contractors. Ik spreek met hem af dat hij enkele contractors uit deze lijst zal aanschrijven voor het geven van een kostenopgave voor het maken van een survey. Afhankelijk van de kosten zou Stichting Milijuli kunnen helpen. De contractor zal echter voldoende details over de survey moeten geven (het beste zou zijn om een voorbeeld survey te vragen).
Op de terugweg lopen we door Thamel en daarbij blijft Kame ons hardnekkig langs winkels met solar panels en accu's voeren. Ik had namelijk voorgesteld om de school in Duble ook een standaard Solar Tuki te geven en de daarin aanwezige accu dan via een spanningsomvormer te gebruiken voor de voeding van het keyboard. Het lijkt wel of hij iets goedkopers zoekt of dat hij Hem Bahadur, het hoofd van de school, geen bijbehorend LED-lampje gunt.
Zodra de beide Nepalezen naar huis vertrekken, loop ik naar Photo Snapper op New Road om te kijken wat de prijs is voor de nieuwe Canon Macrolens. Ik had gisteren, via internet, de prijs daarvan bij Kamera Express opgezocht. Bij Snapper blijkt de prijs niet meer dan 70 Euro lager te zijn. Dat is mij het extra risico niet waard en ik koop alleen wat alkali batterijen. Op de terugweg naar het hotel fotografeer ik nog bij de Kathesimbhu stupa.
Voor mij was het eigenlijk een verknoeide morgen. Het gaat alleen maar over de mogelijkheden om subsidies te krijgen, terwijl mij beloofd was dat ze daar alles zouden weten over de beschikbaarheid en prijzen van het materiaal nodig voor een pico-hydroinstallatie.
Voor hen is subsidie misschien toch wel het belangrijkste, want die kan oplopen tot ongeveer 40% van de investering. Zoals te verwachten was werkt ESAP alleen met door hen goedgekeurde contractors, die een onderzoek moeten doen, een rapport opstellen en na goedkeuring de uitvoering ter hand nemen. Pradeep krijgt de lijst met de contactgegevens van de mogelijke contractors. Ik spreek met hem af dat hij enkele contractors uit deze lijst zal aanschrijven voor het geven van een kostenopgave voor het maken van een survey. Afhankelijk van de kosten zou Stichting Milijuli kunnen helpen. De contractor zal echter voldoende details over de survey moeten geven (het beste zou zijn om een voorbeeld survey te vragen).
Op de terugweg lopen we door Thamel en daarbij blijft Kame ons hardnekkig langs winkels met solar panels en accu's voeren. Ik had namelijk voorgesteld om de school in Duble ook een standaard Solar Tuki te geven en de daarin aanwezige accu dan via een spanningsomvormer te gebruiken voor de voeding van het keyboard. Het lijkt wel of hij iets goedkopers zoekt of dat hij Hem Bahadur, het hoofd van de school, geen bijbehorend LED-lampje gunt.
Zodra de beide Nepalezen naar huis vertrekken, loop ik naar Photo Snapper op New Road om te kijken wat de prijs is voor de nieuwe Canon Macrolens. Ik had gisteren, via internet, de prijs daarvan bij Kamera Express opgezocht. Bij Snapper blijkt de prijs niet meer dan 70 Euro lager te zijn. Dat is mij het extra risico niet waard en ik koop alleen wat alkali batterijen. Op de terugweg naar het hotel fotografeer ik nog bij de Kathesimbhu stupa.
Dinsdag, 24-11-2009.
Kathmandu.
Kathesimbhu stupa.
Een hoek van Sighal Chowk, waar de Kathesimbhu stupa ligt.
Kame deelt me mee dat zijn zwager Kami en Domini nog niet zijn gekomen. Kami was namelijk ziek geworden. Hij kan me geen informatie geven over hoe de procedures zijn wanneer ik Domini wil laten behandelen in het Orthopedisch ziekenhuis. Daarom spreek ik met hem af om morgen samen naar het ziekenhuis te gaan om er informatie in te winnen.
Kame blijft een fervent voorstander van losse onderdelen in plaats van de standaard Solar Tuki. Ik zeg hem dat we zijn voorstel kunnen volgen, indien het niet duurder is dan de Tuki en tevens gelijkwaardig of beter. In de winkel, waar hij me mee naartoe neemt wordt het daardoor een eindeloos gezeur over een paar roepie extra korting, maar uiteindelijk kunnen we dan toch een gelijk panel met laadcontroller en loodaccu krijgen. De accu heeft een iets grotere capaciteit dan die van de Tuki. De verkoper moet een hele tijd prutsen om een werkend systeem te krijgen. Gewoon knoeiwerk. Hij begint namelijk met het solderen van een diode, die ervoor moet zorgen dat de accu zich niet ontlaadt over het paneel. Waarschijnlijk zet hij die ook nog in de verkeerde richting en in elk geval is die volledig overbodig want die beveiliging zit al in de laadcontroller.
In een volgende winkel koop ik voor mezelf, voor Rs. 180,-, nog een CFL van 5 Watt en voor bij het keyboard 10 meter elektriciteitssnoer om de accu via de laadcontroller aan te sluiten op het zonnepaneel en om het keyboard aan te sluiten op de accu.
Daarna is het hoog tijd voor de lunch. We gaan daarvoor naar de broodjeswinkel in Thamel bij de driesprong onder de Carlsberg reclame. Daarna brengen we alle inkopen naar mijn hotelkamer en proberen de voeding voor het keyboard uit. Ik wil nog naar het museum van het voormalig koninklijk paleis. We gaan daar met een riksja naar toe, maar de zaak is op dinsdag en woensdag gesloten.
Kame gaat van daaruit naar huis en ik slenter terug naar het hotel. Onderweg koop ik een multitool, ter vervanging van de Leatherman, die in Bahrein achter bleef, en een fleece jack.
Kame blijft een fervent voorstander van losse onderdelen in plaats van de standaard Solar Tuki. Ik zeg hem dat we zijn voorstel kunnen volgen, indien het niet duurder is dan de Tuki en tevens gelijkwaardig of beter. In de winkel, waar hij me mee naartoe neemt wordt het daardoor een eindeloos gezeur over een paar roepie extra korting, maar uiteindelijk kunnen we dan toch een gelijk panel met laadcontroller en loodaccu krijgen. De accu heeft een iets grotere capaciteit dan die van de Tuki. De verkoper moet een hele tijd prutsen om een werkend systeem te krijgen. Gewoon knoeiwerk. Hij begint namelijk met het solderen van een diode, die ervoor moet zorgen dat de accu zich niet ontlaadt over het paneel. Waarschijnlijk zet hij die ook nog in de verkeerde richting en in elk geval is die volledig overbodig want die beveiliging zit al in de laadcontroller.
In een volgende winkel koop ik voor mezelf, voor Rs. 180,-, nog een CFL van 5 Watt en voor bij het keyboard 10 meter elektriciteitssnoer om de accu via de laadcontroller aan te sluiten op het zonnepaneel en om het keyboard aan te sluiten op de accu.
Daarna is het hoog tijd voor de lunch. We gaan daarvoor naar de broodjeswinkel in Thamel bij de driesprong onder de Carlsberg reclame. Daarna brengen we alle inkopen naar mijn hotelkamer en proberen de voeding voor het keyboard uit. Ik wil nog naar het museum van het voormalig koninklijk paleis. We gaan daar met een riksja naar toe, maar de zaak is op dinsdag en woensdag gesloten.
Kame gaat van daaruit naar huis en ik slenter terug naar het hotel. Onderweg koop ik een multitool, ter vervanging van de Leatherman, die in Bahrein achter bleef, en een fleece jack.
Woensdag, 25-11-2009.
Kathmandu.
Yangyi in haar schooluniform.
Yangyi laat ons haar klaslokaal op HIMS zien.
Na het ontbijt loop ik even op en neer naar Chhetrapati om daar 3 strips van 15 pillen Nitrazepam-10mg te kopen. Wanneer Kame om 10 uur komt pakken we alle gekochte spullen in en gaan op weg naar het huis van Kame. De taxichauffeur rijdt als een gek, maar we komen toch heelhuids aan.
Daar wordt eerst thee gedronken en ik maak wat foto's van Yangyi in haar schooluniform. Naina, die pas uit Pokhara is teruggekomen en die bij Kame verblijft tot hij morgen zijn salaris van Multi Adventure krijgt, gaat mee om in het ziekenhuis wat rond te kijken.
Voor het nalezen van mijn indrukken verwijs ik hier naar de aparte pagina
Hulp voor Domini Sherpa,
die ik voor Stichting Milijuli gemaakt heb.
Terug bij Kame krijg ik een lunch van Daal Bhaat en ik pruts wat aan de PC om te kijken of ik zijn MP3-speler aan de gang kan krijgen. Hij blijkt de LED-lampjes, die ik hem had gegeven te gebruiken met alkali batterijen, omdat hij niet weet hoe hij de bijbehorende lader van de NiMH-accu's moet gebruiken. De LED-lampjes hebben deze mishandeling overleefd, maar ik heb hem toch maar op het hart gedrukt om de specifieke NiMH-accusets te gebruiken. Ik leg hem dan ook uit hoe hij de (12-V) lader moet gebruiken.
Na de lunch geeft Yangyi ons een rondleiding bij HIMS. Ze doet dat enthousiast en vrolijk. Daarna ga ik nog naar KEBS, dat zo ongeveer bij het Hyatt hotel in de achtertuin blijkt te liggen. Het is daar heel wat armoediger, maar ze zijn een nieuw gebouw aan het neerzetten. We kunnen alleen buiten rond kijken, want de klassen zijn nog aan de gang en we mogen tijdens het geven van de lessen niet storen.
Hierna ga ik via het voormalige koninklijk paleis, waar ik de toegangstijd voor het museum check, naar het hotel, terwijl Kame terug gaat naar huis.
Het museum is op dinsdag, woensdag en op openbare feestdagen gesloten. De toegangstijd is van 11 tot 14 uur en de toegangsprijs is voor mij Rs. 500,-.
Bij Multi ga ik informeren of Tulsi Magar ook dit jaar weer bij Green Mansions in Chitwan werkt. Dat blijkt het geval te zijn. Ik besluit om ook met de taxi van Multi terug te komen van Chitwan naar Kathmandu en ik betaal het arrangement + de hotelrekening.
Tegen 5 uur loop ik nog naar de kleermaker en moet nog even wachten op de broeken. Ik koop ook nog een grijs fleece jack voor Rs. 1200,-.
Daar wordt eerst thee gedronken en ik maak wat foto's van Yangyi in haar schooluniform. Naina, die pas uit Pokhara is teruggekomen en die bij Kame verblijft tot hij morgen zijn salaris van Multi Adventure krijgt, gaat mee om in het ziekenhuis wat rond te kijken.
Voor het nalezen van mijn indrukken verwijs ik hier naar de aparte pagina
Hulp voor Domini Sherpa,
die ik voor Stichting Milijuli gemaakt heb.
Terug bij Kame krijg ik een lunch van Daal Bhaat en ik pruts wat aan de PC om te kijken of ik zijn MP3-speler aan de gang kan krijgen. Hij blijkt de LED-lampjes, die ik hem had gegeven te gebruiken met alkali batterijen, omdat hij niet weet hoe hij de bijbehorende lader van de NiMH-accu's moet gebruiken. De LED-lampjes hebben deze mishandeling overleefd, maar ik heb hem toch maar op het hart gedrukt om de specifieke NiMH-accusets te gebruiken. Ik leg hem dan ook uit hoe hij de (12-V) lader moet gebruiken.
Na de lunch geeft Yangyi ons een rondleiding bij HIMS. Ze doet dat enthousiast en vrolijk. Daarna ga ik nog naar KEBS, dat zo ongeveer bij het Hyatt hotel in de achtertuin blijkt te liggen. Het is daar heel wat armoediger, maar ze zijn een nieuw gebouw aan het neerzetten. We kunnen alleen buiten rond kijken, want de klassen zijn nog aan de gang en we mogen tijdens het geven van de lessen niet storen.
Hierna ga ik via het voormalige koninklijk paleis, waar ik de toegangstijd voor het museum check, naar het hotel, terwijl Kame terug gaat naar huis.
Het museum is op dinsdag, woensdag en op openbare feestdagen gesloten. De toegangstijd is van 11 tot 14 uur en de toegangsprijs is voor mij Rs. 500,-.
Bij Multi ga ik informeren of Tulsi Magar ook dit jaar weer bij Green Mansions in Chitwan werkt. Dat blijkt het geval te zijn. Ik besluit om ook met de taxi van Multi terug te komen van Chitwan naar Kathmandu en ik betaal het arrangement + de hotelrekening.
Tegen 5 uur loop ik nog naar de kleermaker en moet nog even wachten op de broeken. Ik koop ook nog een grijs fleece jack voor Rs. 1200,-.
Donderdag, 26-11-2009.
Kathmandu.
Mahabaudha Stupa.
Motoren zijn populair in Kathmandu.
Ik ga naar het museum van het King's Palace. Er staat een lange rij te wachten. Het gaat er ouderwets aan toe, want wanneer de kassa's om 11 uur open gaan blijkt dat er voor de westerlingen een aparte kassa is, waar je heel snel een kaartje kunt krijgen.
Het begin is erg ouderwets met de uitstalling van presentjes, gekregen van bezoekende staatshoofden en andere hoogwaardigheidsbekleders. Ook de kamers, waarin ze ontvangen werden en hun slaapkamers werden getoond. Ook de werkkamer van de koning is erg ouderwets, een kast met een geluidsinstallatie en geen PC. Het wordt pas een beetje pompeus in de Gorkha zaal, waar uitvoeringen werden gegeven.
Het gebouw, waarin de moordpartij heeft plaats gevonden, is afgebroken tot op wat muurtjes na, die voormalige kamers markeren. De plaats is omgebouwd tot een klein park met een vijver.
Het gebouw waar je binnen mag rondkijken is eigenlijk slecht onderhouden, niks een paleis waardig. Bijvoorbeeld de antislip stroken op de trappen verzamelen vuil. Ik had meer pracht en praal verwacht, maar het merendeel geeft de indruk van een kasteel uit de middeleeuwen.
Ik ga hierna terug naar het hotel om mijn camera op te halen. Ik had die daar gelaten omdat je in het museum geen camera mag meenemen. Ik ga vervolgens Kathmandu in om wat foto's van minder populaire bezienswaardigheden te maken.
Het begin is erg ouderwets met de uitstalling van presentjes, gekregen van bezoekende staatshoofden en andere hoogwaardigheidsbekleders. Ook de kamers, waarin ze ontvangen werden en hun slaapkamers werden getoond. Ook de werkkamer van de koning is erg ouderwets, een kast met een geluidsinstallatie en geen PC. Het wordt pas een beetje pompeus in de Gorkha zaal, waar uitvoeringen werden gegeven.
Het gebouw, waarin de moordpartij heeft plaats gevonden, is afgebroken tot op wat muurtjes na, die voormalige kamers markeren. De plaats is omgebouwd tot een klein park met een vijver.
Het gebouw waar je binnen mag rondkijken is eigenlijk slecht onderhouden, niks een paleis waardig. Bijvoorbeeld de antislip stroken op de trappen verzamelen vuil. Ik had meer pracht en praal verwacht, maar het merendeel geeft de indruk van een kasteel uit de middeleeuwen.
Ik ga hierna terug naar het hotel om mijn camera op te halen. Ik had die daar gelaten omdat je in het museum geen camera mag meenemen. Ik ga vervolgens Kathmandu in om wat foto's van minder populaire bezienswaardigheden te maken.
Zaterdag, 5-12-2009.
Terug in Kathmandu, uit Chitwan
Bij aankomst in Kathmandu gaan we eerst naar de woning van Kame. Na enig aandringen krijg ik informatie over het ziekenhuisbezoek van Domini. Er zijn laboratoriumtests gedaan en er is een röntgenopname gemaakt. Er is een afspraak gemaakt voor maandag om 11 uur om de conclusies en een behandelingsvoorstel te krijgen. Er is voor morgen een Banda, staking, uitgeroepen door de maoïsten. Het uitstapje naar Pharping moet dan maar naar dinsdag verschoven worden. Er is dan jammer genoeg geen gelegenheid meer om voor een middag af te spreken met Jocelyn in de Garden of Dreams. Morgen is er dan wel een goede gelegenheid om wat monumenten in de stad te gaan fotograferen, zonder gestoord te worden door het autoverkeer en de motoren. Voor de laatste dagen in Kathmandu heb ik weer onderdak in het Tibet Guest House, want dat was al voor de reis vanuit Nederland gereserveerd.
Zondag, 6-12-2009.
Kathmandu.
Een straatartiest aan het werk in Thamel.
In Thamel loop ik Erik en Simone, die ik vorig jaar tijdens de trekking in Helambu leerde kennen, tegen het lijf.
Ze zijn voor twee weken in Nepal en ze hebben een lodgetrekking ten noorden van Syabrubensi gedaan. Dat is in een Tamang gebied, dat pas 3 jaar open is voor toeristen en nog authentieke dorpen heeft. De lodges waren bijzonder schoon.
Volgens hen is het een echte aanrader.
Het was voor het eerst dat ik zo'n straatartiest aan het werk zag. Hij had succes, want zijn maat haalde wat geld op.
De straatartiesten behoren tot een lage hindoekaste. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat deze jongen zich nauwelijks verdedigde toen, na de uitvoering, een andere jongen een deel van de opbrengst kwam opeisen. Ondanks het feit dat hij wat geld afdroeg kwam het toch nog tot een gevecht. Ze werden heel snel door een politieagent uit elkaar gehaald.
Ze zijn voor twee weken in Nepal en ze hebben een lodgetrekking ten noorden van Syabrubensi gedaan. Dat is in een Tamang gebied, dat pas 3 jaar open is voor toeristen en nog authentieke dorpen heeft. De lodges waren bijzonder schoon.
Volgens hen is het een echte aanrader.
Het was voor het eerst dat ik zo'n straatartiest aan het werk zag. Hij had succes, want zijn maat haalde wat geld op.
De straatartiesten behoren tot een lage hindoekaste. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat deze jongen zich nauwelijks verdedigde toen, na de uitvoering, een andere jongen een deel van de opbrengst kwam opeisen. Ondanks het feit dat hij wat geld afdroeg kwam het toch nog tot een gevecht. Ze werden heel snel door een politieagent uit elkaar gehaald.
Maandag, 7-12-2009.
Kathmandu.
De Baudhanath stupa, gezien vanaf het dakterras van het Valley Hotel.
Offers brengen op de Baudhanath stupa.
Kame was wat vroeger gekomen dan gewoonlijk. Voordat we naar het ziekenhuis gaan ga ik bij het Gulf Air kantoor in Hattisar informeren of er iets gewijzigd is m.b.t. mijn vlucht op woensdag a.s. We lopen er naar toe. Het kantoor gaat open om 09:30 uur en we zijn er om 09:20 uur. Ik krijg volgnummer 7. de deuren gaan precies op tijd open, maar dan duurt het nog een half uur voordat de terminals zijn opgestart. Maar dan gaat het ook snel. om 10:20 uur sta ik buiten met de informatie dat er geen wijzigingen zijn en dat ik geen airport tax, normaal Rs. 1750,-, hoef te betalen. Later hoor ik bij Multi Adventure dat dit geldt voor houders van een E-ticket.
We nemen een taxi naar het ziekenhuis, waar Domini en haar zus Pemba al zitten te wachten.
Hier verwijs ik weer naar de aparte pagina
Hulp voor Domini Sherpa,
die ik voor Stichting Milijuli gemaakt heb.
Na de lunch maak ik nog een paar foto's en dan ga ik met Kame naar de Baudhanath stupa. Ik stel voor om het hotel van een Nederlandse vrouw, die met een Nepalees getrouwd is te gaan bezoeken. Laat Kame nu toevallig naar haar man, Lobsang Sherpa, willen gaan, die een mobiele telefoon van hem heeft geleend.
Het hotel heet The Valley Guesthouse en de naam van de vrouw is Martine Kok. Bij het hotel is ook hun trekkingbureau Sherpaland gevestigd. De kamers in het hotel zijn erg groot.
We gaan naar het dakterras om een cola te drinken. Daar komt even later ook Lobsang naartoe.
Daarna voltooien we de kora en ik ga met een taxi naar het hotel terug.
Kame gaat terug naar zijn woning.
We nemen een taxi naar het ziekenhuis, waar Domini en haar zus Pemba al zitten te wachten.
Hier verwijs ik weer naar de aparte pagina
Hulp voor Domini Sherpa,
die ik voor Stichting Milijuli gemaakt heb.
Na de lunch maak ik nog een paar foto's en dan ga ik met Kame naar de Baudhanath stupa. Ik stel voor om het hotel van een Nederlandse vrouw, die met een Nepalees getrouwd is te gaan bezoeken. Laat Kame nu toevallig naar haar man, Lobsang Sherpa, willen gaan, die een mobiele telefoon van hem heeft geleend.
Het hotel heet The Valley Guesthouse en de naam van de vrouw is Martine Kok. Bij het hotel is ook hun trekkingbureau Sherpaland gevestigd. De kamers in het hotel zijn erg groot.
We gaan naar het dakterras om een cola te drinken. Daar komt even later ook Lobsang naartoe.
Daarna voltooien we de kora en ik ga met een taxi naar het hotel terug.
Kame gaat terug naar zijn woning.
Dinsdag, 8-12-2009.
Bezoek aan Pharping.
Het Rigon Tashi Choeling klooster in Pharping.
Het Samye Memorial Monastery in Pharping.
Bloeiende Columnea, bij ons een kamerplant, op de binnenplaats van het Auspicious Pinnacle Dharma Center of Dzongsar in Pharping.
Om 9:00 uur is Kame in het Tibet Guest House aanwezig en een kwartier later is Arjun Prasad Dhakal er met de auto van Multi en een gids. Ik geef de gids de naam van het klooster waar ik in 2004, samen met Leny en Simon geweest ben. Ik wil daar nog wel eens gaan kijken. Daarna geef ik hem een beschrijving van de twee plaatsen waar ik in 2007 en 2008 geweest ben en waarvoor het voldoende is wanneer ik de naam kan achterhalen. De gids blijkt de namen van de kloosters niet te kennen.
Een paar kilometer voor Pharping willen we een klooster bezoeken dat nog maar pas geopend is. Het is het Samye Rinpoche klooster. We zijn er te laat. De bezoektijd is van 8 to 10 uur en wij zijn er 10:10 uur. Men maakt geen uitzondering en we worden teruggestuurd. Volgens de gids heeft men daarbij ook te kennen gegeven dat het bezoek van toeristen niet zo erg op prijs gesteld wordt.
Hierna bezoeken we eerst de Reku Tashi Choeling Monastery, in gebruik voor de opleiding van novicen, en vlak daarbij een heel mooi, pas vorige maand ingezegend, nonnenklooster. Dat is de Samye Memorial Monastery.
Daarna bezoeken we nog drie plaatsen waarvan ik eigenlijk alleen maar de naam hoefde te weten, maar dat zijn dan wel de belangrijkste, die dicht bij de grot liggen, waarin Padmasambhava, op zijn weg naar Tibet, een week heeft gemediteerd.
Ter afsluiting gaan we nog naar de Sekh Narayan tempel. Die plek is voor hindoes en voor boeddhisten heilig. Links is hindoe en rechts is boeddhistisch.
Dan is het al weer tijd om in de file naar Kathmandu te gaan staan. Het verkeer op de rondweg is tijdens het spitsuur nauwelijks in beweging en het is ook zeer tijdrovend om de rondweg over te steken. We doen er lang over om bij het kantoor van Multi Adventure te komen. Maar onderweg is er ook goed nieuws, want we horen over de radio dat de voor morgen aangekondigde banda (staking) is afgelast.
Bij Multi betaal ik mijn rekening, Rs. 6.000,- en drinken we thee. Kame loopt nog mee naar het Tibet Guest House, waar we afscheid nemen. Ik geef hem het statief mee om dat voor mij te bewaren tot een volgend bezoek, want dat zal ik hier voorlopig niet meer nodig hebben.
Ik selecteer mijn foto's en neem ze, met de IPTC-gegevens op in IMatch. Voordat ik ga eten start ik nog een back-up van de RAW bestanden, waarin de IPTC-gegevens zijn opgenomen.
Een paar kilometer voor Pharping willen we een klooster bezoeken dat nog maar pas geopend is. Het is het Samye Rinpoche klooster. We zijn er te laat. De bezoektijd is van 8 to 10 uur en wij zijn er 10:10 uur. Men maakt geen uitzondering en we worden teruggestuurd. Volgens de gids heeft men daarbij ook te kennen gegeven dat het bezoek van toeristen niet zo erg op prijs gesteld wordt.
Hierna bezoeken we eerst de Reku Tashi Choeling Monastery, in gebruik voor de opleiding van novicen, en vlak daarbij een heel mooi, pas vorige maand ingezegend, nonnenklooster. Dat is de Samye Memorial Monastery.
Daarna bezoeken we nog drie plaatsen waarvan ik eigenlijk alleen maar de naam hoefde te weten, maar dat zijn dan wel de belangrijkste, die dicht bij de grot liggen, waarin Padmasambhava, op zijn weg naar Tibet, een week heeft gemediteerd.
Ter afsluiting gaan we nog naar de Sekh Narayan tempel. Die plek is voor hindoes en voor boeddhisten heilig. Links is hindoe en rechts is boeddhistisch.
Dan is het al weer tijd om in de file naar Kathmandu te gaan staan. Het verkeer op de rondweg is tijdens het spitsuur nauwelijks in beweging en het is ook zeer tijdrovend om de rondweg over te steken. We doen er lang over om bij het kantoor van Multi Adventure te komen. Maar onderweg is er ook goed nieuws, want we horen over de radio dat de voor morgen aangekondigde banda (staking) is afgelast.
Bij Multi betaal ik mijn rekening, Rs. 6.000,- en drinken we thee. Kame loopt nog mee naar het Tibet Guest House, waar we afscheid nemen. Ik geef hem het statief mee om dat voor mij te bewaren tot een volgend bezoek, want dat zal ik hier voorlopig niet meer nodig hebben.
Ik selecteer mijn foto's en neem ze, met de IPTC-gegevens op in IMatch. Voordat ik ga eten start ik nog een back-up van de RAW bestanden, waarin de IPTC-gegevens zijn opgenomen.
Woensdag, 9-12-2009.
Vertrek naar huis.
Kame komt vanmorgen samen met Pradeep. Hij heeft een kilo sinaasappelen meegebracht.
Ze moeten nog even wachten tot ik klaar ben met pakken. Daarna gaan we op het dakterras een pot thee drinken. Het was eigenlijk de bedoeling van Pradeep om op bezoek te gaan bij Kathmandu Metal Industries, waar we vorig jaar de werkplaats bekeken hebben. Dat gaat echter niet door omdat er geen stafmedewerker aanwezig is. In plaats daarvan worden nu een aantal telefoongesprekken gevoerd in het kader van de pico-waterkrachtcentrale. Het resultaat is dat ze op twee plaatsen kunnen gaan praten om meer informatie te krijgen.
Een van de bedrijven uit de lijst van ESAP geeft als richtlijn voor de kosten van een survey Rs. 6.000,- per dag, exclusief het transport van apparatuur en exclusief reis- en verblijfskosten. Pradeep belooft me de resultaten van de gesprekken door te geven.
Hij geeft nog aan dat Nijmegen Sherpaland nog tot 2015 drinkwaterprojecten en de bouw van toiletten zal sponsoren.
Toen ik Kame vroeg om de dokter te vragen of het niet raadzaam was om de andere gezinsleden en de mensen, die in nauw contact kwamen met Domini, te testen op TBC, vertelde Pradeep dat de grootvader van Domini ook TBC had gehad.
Kame gaat samen met Pradeep weg, maar hij komt een tijdje later terug met een zakje pinda's en drie zakjes thee. Ook hij weet ondertussen dat ik niet van de pinda's af kan blijven. Van de zakjes met thee is er eentje voor Otto bestemd en het tweede voor 'de moeder van Bart' en het derde voor mij.
Ze moeten nog even wachten tot ik klaar ben met pakken. Daarna gaan we op het dakterras een pot thee drinken. Het was eigenlijk de bedoeling van Pradeep om op bezoek te gaan bij Kathmandu Metal Industries, waar we vorig jaar de werkplaats bekeken hebben. Dat gaat echter niet door omdat er geen stafmedewerker aanwezig is. In plaats daarvan worden nu een aantal telefoongesprekken gevoerd in het kader van de pico-waterkrachtcentrale. Het resultaat is dat ze op twee plaatsen kunnen gaan praten om meer informatie te krijgen.
Een van de bedrijven uit de lijst van ESAP geeft als richtlijn voor de kosten van een survey Rs. 6.000,- per dag, exclusief het transport van apparatuur en exclusief reis- en verblijfskosten. Pradeep belooft me de resultaten van de gesprekken door te geven.
Hij geeft nog aan dat Nijmegen Sherpaland nog tot 2015 drinkwaterprojecten en de bouw van toiletten zal sponsoren.
Toen ik Kame vroeg om de dokter te vragen of het niet raadzaam was om de andere gezinsleden en de mensen, die in nauw contact kwamen met Domini, te testen op TBC, vertelde Pradeep dat de grootvader van Domini ook TBC had gehad.
Kame gaat samen met Pradeep weg, maar hij komt een tijdje later terug met een zakje pinda's en drie zakjes thee. Ook hij weet ondertussen dat ik niet van de pinda's af kan blijven. Van de zakjes met thee is er eentje voor Otto bestemd en het tweede voor 'de moeder van Bart' en het derde voor mij.
Tegen 12 uur ga ik de sleutel van de kamer inleveren. De hotelrekening had ik al eerder betaald.
We zijn ruim voor de meldingstijd van 13 uur op het vliegveld.
Misschien omdat het nog zo vroeg is heeft men tijd om wat nauwkeuriger naar mijn bagage te kijken.
Hoe het komt weet ik niet, maar mijn ruimbagage weegt al 23,5 Kg. Men vroeg mij ook om de handbagage op de weegschaal te zetten en toen was ik de pineut. Het resultaat was 18,4 Kg., terwijl in de papieren een maximum van 7 Kg. staat. In de praktijk blijkt men tot 12 Kg. te willen gaan.
Volgens de beambte is de beperking van het gewicht zuiver een veiligheidsmaatregel. Hij kwam met een doos aanzetten waarin, volgens hem, de fotorugzak als ruimbagage vervoerd zou kunnen worden. Gelukkig paste het niet.
Na wat soebatten en overhevelen van zaken uit de fotorugzak naar de ruimbagage, kon toch noch alles, zonder extra kosten ingecheckt worden. Voor de ruimbagage wilde men tot 27 Kg. gaan.
Het gevolg van het herorganiseren is wel dat ik nu naast de fotorugzak ook met een losse fototas en het jack loop te schouwen. Maar ja dat kan eenmaal in het vliegtuig wel opgelost worden door de camera met tas en al in de fotorugzak te persen.
In Bahrein het lange wachten van 19:00 uur tot 01:50 uur. Ik moet tocheens nakijken of Gulf Air op een andere dag in de week niet nog de vlucht heeft met een overstaptijd van 2 uur, die dan ook later uit Kathmandu vertrekt.
We zijn ruim voor de meldingstijd van 13 uur op het vliegveld.
Misschien omdat het nog zo vroeg is heeft men tijd om wat nauwkeuriger naar mijn bagage te kijken.
Hoe het komt weet ik niet, maar mijn ruimbagage weegt al 23,5 Kg. Men vroeg mij ook om de handbagage op de weegschaal te zetten en toen was ik de pineut. Het resultaat was 18,4 Kg., terwijl in de papieren een maximum van 7 Kg. staat. In de praktijk blijkt men tot 12 Kg. te willen gaan.
Volgens de beambte is de beperking van het gewicht zuiver een veiligheidsmaatregel. Hij kwam met een doos aanzetten waarin, volgens hem, de fotorugzak als ruimbagage vervoerd zou kunnen worden. Gelukkig paste het niet.
Na wat soebatten en overhevelen van zaken uit de fotorugzak naar de ruimbagage, kon toch noch alles, zonder extra kosten ingecheckt worden. Voor de ruimbagage wilde men tot 27 Kg. gaan.
Het gevolg van het herorganiseren is wel dat ik nu naast de fotorugzak ook met een losse fototas en het jack loop te schouwen. Maar ja dat kan eenmaal in het vliegtuig wel opgelost worden door de camera met tas en al in de fotorugzak te persen.
In Bahrein het lange wachten van 19:00 uur tot 01:50 uur. Ik moet tocheens nakijken of Gulf Air op een andere dag in de week niet nog de vlucht heeft met een overstaptijd van 2 uur, die dan ook later uit Kathmandu vertrekt.