Stichting Milijuli

Overzicht tochten


Bezoek aan Nationaal Park Bardia in 2008






We rijden naar het Bardia Nationaal park. Onderweg een opstopping vanwege een ongeluk. Zo'n opstopping kan duren totdat alles, inclusief schadevergoedingen, geregeld is. Daarom kiest de chauffeur voor een lange, stoffige en hobbelige omweg over binnenwegen. We zijn nog ruim op tijd bij de Bardia Jungle Cottages in Tharkurdwara om de krokodillenopvang/kweek en het museum te bezichtigen en om de dorpswandeling te maken.

Er is elektrisch licht, onze lodge heeft een badkamertje, waar, na afspraak, heet water is en boven de bedden hangen muskietennetten. Die bieden echter geen garantie tegen het nachtelijk bezoek van muizen of ratten (ervaring van Anita).

Tijdens het diner treffen we twee Nederlandse toeristen. Tijdens de periode dat de maoïsten er heer en meester waren zijn er zo weinig toeristen geweest dat de eigenaar van Bardia Jungle Cottages had moeten sluiten. In 2008 is hij pas opnieuw begonnen en er is nog veel achterstallig onderhoud. Bij de prijzen die hij rekent en die we te horen kregen van de twee Nederlandse toeristen, kan het nog een tijd duren voordat de achterstand is weggewerkt. Van die lage prijzen merk je niets wanneer je in Kathmandu reserveert. Daar meent men blijkbaar dat er dezelfde service geboden wordt als in Chitwan.

De eigenaar is een vriendelijke baas, die zijn best doet om het zijn gasten naar de zin te maken. Waar hij direkt aan kon werken was het opleiden van zijn keukenpersoneel, dat ik niet heb zien lachen of zelfs maar zien glimlachen. Pas na aandringen kreeg dat het klaar om ons eten te serveren terwijl het nog warm was.







We beginnen de dag met een olifantsafari.
Tussen halfacht en acht uur schijnt de opkomende zon nog mooi door het nevelige bos. Jammer dat de mahout nauwelijks en veel te traag reageert op verzoeken om de olifant op de rem te zetten om een onbewogen opname te vergemakkelijken. Hij is blijkbaar naarstig op zoek naar dieren en die laten zich niet zien. In Chitwan duurt een olifantsafari enkele uren, hier slechts één uur. Om kwart voor negen staan we weer op de grond.

Tijdens het wandelingetje naar de parkingang zien we de half-tamme neushoorn, die we gisteren op het gazon voor het museum al zagen, aan de rand van de jungle staat te eten van struiken. Dat levert een stel mooie foto's op.

Onze gids, vandaag en volgende dagen, is Sita Ram Chaudari, een kundige man uit het dorp.

De junglewandeling van vandaag levert foto's op van 'spotted deer', een langoer aap, een 'red-whiskered bulbul' en enkele 'rose-ringed parakeets'. De vogels vanaf een uitzichttoren langs de rivier. In die uitzichttoren zitten we lang uit te kijken naar de komst van een tijger, die zich hier vaker laat zien. Vandaag echter niet.



Vandaag een raft op de Karnalli. Het is een tocht van bijna 30 Km., die de hele dag duurt.
Bij Shakti Travels in Kathmandu was, in aanwezigheid van de eigenaar van Bardia Jungle Cottages, een kanotocht op het programma gezet en hier vertelde hij ons dat er in Bardia alleen rafts waren en geen kano's.
We hadden al doorgekregen dat tijdens een junglewandeling weinig dieren te zien waren en bovendien moeilijk te benaderen. Daarom waren we niet van plan om de tocht op de rivier zomaar op te geven. We gaven te kennen, en Anita was daar fel in, dat we ons opgelicht voelden en de kano vervangen diende te worden door de raft.

We werden in een aftandse auto naar Chisapani gebracht. Bij de brug over de Karnalli werd de raft uitgeladen en opgepompt. De raft bestond gelukkig uit diverse onafhankelijke luchtcompartimenten. Blijkbaar waren nog niet alle lekken afgeplakt, want onderweg moest er nog wat nagepompt worden.

Het was een leuke tocht, maar foto's van dieren maken was niet goed mogelijk. Die waren erg schuw. We kwamen ook niet vaak dicht bij de oever, waar je in de struiken en bomen dikwijls apen en allerlei vogels kunt zien. De Karnalli is heel breed en vaak ondiep. De vaargeul was meestal een eind van de oever verwijderd.
We hebben de Gangesdolfijnen gezien of althans hun rugvinnen. Een foto heb ik niet als bewijsmateriaal, want ze doken telkens op een andere plaats op dan waar ik de camera op gericht had.
Toen we een stuk voorbij Tharkurdwara, bij een picnicplaats aan wal gingen werden we ontvangen door een groep schoolkinderen. Deze keer waren de rollen omgedraaid en moesten wij op de foto.
Voor de terugtocht naar het dorp werd een ossekar ingezet. We hebben daar een stuk in meegereden, maar die rit was zo oncomfortabel dat we er de voorkeur aan gaven om te gaan wandelen.






Een junglewandeling van een hele dag.
Voor mij was het hoogtepunt een groep Barasingha's (Swamp Deer).
Ik heb eerst een hele reeks opnamen gemaakt op een afstand van ongeveer 200 meter. Daarna gingen we ze besluipen. Dat lukte heel aardig. Ik kon een stel opnamen van dichterbij maken. Dat lukte het beste toen ze zich rustig terugtrokken naar de andere oever van de rivier, waarin weinig water stond.

Na het diner werden, door een folkloristische groep Tharu-dansen uitgevoerd. In Chitwan heeft men altijd de Tharu stick dance, maar stokken waren er hier niet bij.


Tharudans Na het werk de ontspanning: Tharu-dans.
Tharudans







Bharatpur heeft een luchthaven en ligt aan Narayanghat vast. Daar we afgesproken hebben dat we hier de hotelrekening zelf betalen vraagt Kame korting op de kamerprijs. Er zijn namelijk nauwelijks gasten. Die korting wordt zonder aandringen gegeven.
Anita en ik voelen geen behoefte om de stad te gaan verkennen en we blijven op het terrein van het hotel.









In Kathmandu gaan we weer naar het Tibet Guest House. We gaan souvenirs zoeken. Ik koop twee interfacekaarten voor de PC van Kame, een geluidskaart en een kaart met twee RS232-poorten